#کتاب_خلاقیت_آموزشی: مقایسه نظام‌های آموزشی #استرالیا، #ژاپن و #ایران، اثر تالیفی تازه دکتر افضل السادات حسینی است که به همت انتشارات جهاد دانشگاهی تهران روانه بازار کتاب شده است و می تواند مورد استفاده جامعه دانشگاهیان و عموم دغدغه مندان حوزه تعلیم و تربیت و خلاقیت قرار گیرد. 

آموزش و پرورش امروزه بسان ديوار فرسوده‌اي است كه متوليان از فروپاشي آن هراس دارند لذا تلاش مي‌كنند با تمهيدات زياد از قبيل تعمير جزئی بخش‌هايي از آن را سرپا نگه‌دارند غافل از آنكه این‌گونه اصلاحات و تعميرات مانند وصله‌اي نامناسب و نامتناسب با اين دیوار است كه گاهي نتايج معكوسي به بار مي‌آورد؛ گاهي نيز با برنامه‌هايي مانند زنگ تفكر يا خلاقيت تلاش مي‌كنند رنگ كمرنگي از خلاقيت بر اين ديوار كهنه بزنند كه هرگز نمي‌تواند كمك مؤثري براي استقرار يك نظام پويا و خلاق باشد. آنچه نظام آموزش ما نياز دارد محور قرار دادن تفكر و تفكر خلاق در برنامه درسي و ديدن اين موضوع كليدي به عنوان هدف اصلي نظام آموزشي مانند ساير نظام‌هاي آموزشي پيشرفته است. مطالعات، مشاهدات و بررسي‌هاي علمي مؤلف نشان داده است كه خلاقيت محور برنامه‌ريزي كلان، استانداردهاي آموزشي و اهداف آموزشي معلمان در كلاس در نظام‌هاي آموزشي پيشرفته است. 

 

در فصل اول اين كتاب تلاش شده است نگاهي به خلاقيت به ويژه از زاويه آموزشي انداخته شود تا زمينه بحث فصل‌هاي بعد تا حدي روشن شود.

در فصل دوم آموزش و پرورش در استرالیا مورد بررسی قرار گرفته است. در این فصل به طور مفصل سطوح آموزشی استرالیا شرح داده شده است و سپس استاندارهای آموزشی و اهداف و برنامه‌های درسی مورد استخراج و تحلیل قرار گرفته است. در ادامه نظرات معلمان در خصوص موضوع خلاقیت در کلاس درس که طی مصاحبه‌های انجام شده توسط نگارنده انجام شده است به تفکیک آمده است. در این فصل خلاقیت به عنوان هدف اصلی در این نظام دیده شده است.

در فصل سوم پس از شرحی از اصلاحات آموزشي در نظام آموزش ‌و پرورش ژاپن به بحث جایگاه معلم و اهمیت مهارت‌آموزی در نظام آموزشی، وضعیت کلاس‌های درس در مدارس ابتدایی و اهداف آموزش و پرورش ابتدایی و سپس به توضیح نمونه‌های عملی از الگوی تدریس خلاق در برنامه درسی در مدارس ابتدایی پرداخته شده است و با معلمان ژاپنی نیز مصاحبه‌هایی به عمل آمده است که نتایج آن نیز بیان شده است. مطالب طرح شده نشان می‌دهد که خلاقیت بستر فعالیت‌های آموزشی در ژاپن است.

در فصل چهارم تأملی انتقادی گونه به نظام آموزش و پرورش و جایگاه خلاقیت در آن صورت گرفته‌ است. اهداف کلان آموزش و پرورش و برنامه درسی در این فصل به تفصیل مورد نقد و بررسی قرار گرفته است و سپس نگارنده به ضرورت توجه به خلاقیت در نظام آموزشی ایران پرداخته است. پس از بررسی تطبیقی دیدگاه معلمان ایرانی با معلمان ژاپنی و استرالیایی، به بررسی بازدارنده‌های موجود و ارائه راه‌حل‌‌هایی برای آن توجه شده است.

این کتاب می‌تواند منبع مناسبی برای دست اندرکاران آموزش و پرورش ایران در تمام سطوح مدیریتی و آموزشی، دانشجویان علوم تربیتی و روان‌شناسی تربیتی به ویژه در واحد درسی آموزش و پرورش تطبیقی در دوره کارشناسی ارشد و کارشناسی باشد.